Dogfight

Dogfight, een musical gebaseerd op de gelijknamige film uit 1991 maakte dit weekend de oversteek naar Oosterzele. Karthago nam ons mee naar hun versie van de ‘dogfight’.

Gedreven cast

In het San Francisco van 1963 beleven enkele soldaten van de marine hun laatste nacht voor ze naar de oorlog in Vietnam vertrekken. Als onderdeel van hun epische nacht organiseren de soldaten een ‘dogfight’. Dit is een weddenschap waarbij degene met de lelijkste date op het feestje de prijzenpot wint, iets waar alle jongens enorm hun best voor doen. Als Rose, de date van de jonge korporaal Eddie Birdlace, hun spel doorziet stormt ze gedesillusioneerd weg en lijkt de epische nacht sneller te eindigen dan gedacht. Eddie gooit het echter over een andere boeg en neemt Rose mee op een echte date; dit is het begin van een ongewoon liefdesverhaal.

Het vergt enorm veel lef om dit met een niet-professionele cast te brengen en dat lef is zeker aanwezig

Dogfight is geen makkelijke musical, het vergt enorm veel lef om dit met een niet-professionele cast te brengen en dat lef is zeker aanwezig. Bij het eerste groepsnummer voelen we nog wat aarzeling, maar de spelers doen ons dit bijna onmiddellijk vergeten; aan enthousiasme ontbreekt het deze acteurs niet. Doorheen de voorstelling slagen ze er ook in iedere emotie op de juiste manier aan het publiek over te brengen. Dit resulteert in een zaal die het ene moment muisstil zit te luisteren naar de gevoelige nummers en het andere moment net niet dubbelklapt van het lachen dankzij de gevatte humor in het stuk.

Het is jammer dat deze cast soms ondermijnd wordt door hun eigen decor, het multifunctionele decor bestaat uit grote blokken op wieltjes. Hierdoor kan de scene snel veranderen in de nodige locatie zoals de kamer van Rose, het café of de oorlog in Vietnam. Deze blokken lijken niet zo makkelijk in verplaatsing waardoor de overgangen soms rommelig overkomen. Door de belichting en positionering van enkele acteurs verliezen we veel mimiek, sommige acteurs worden niet volledig belicht en hierdoor moeten we enkele keren raden naar hun mimiek. Dit is te betreuren, want zoals we al schreven; de cast staat er.

Een gedreven cast die enorm veel plezier heeft op het podium

De oorlogsscène is verder één van de meest indrukwekkende scènes en doet een puntje van kritiek vergeten: de grote activiteit op scène. Zeker in het begin van de voorstelling gebeuren er veel verschillende zaken op het podium, zo is de dirigent vaak in beeld of spelen alle acteurs op dezelfde lijn. Dit zorgt ervoor dat we soms niet helemaal kunnen volgen, omdat we niet weten waar we de focus moeten leggen en dat is jammer want deze productie barst van het potentieel.

Het is ondertussen duidelijk dat Karthago één van de moedigste productiehuizen is, net als vorige jaren wagen zij zich aan musicals die weinig tot nooit gespeeld worden in België. Dit steeds met een gedreven cast die enorm veel plezier heeft op het podium, iets wat het publiek zeker niet ontgaat. Dogfight werd goed onthaald door het publiek en kreeg dan ook een staande ovatie als beloning.

Meer info over Karthago: www.karthago.be

Door Vere Verheecke

Foto’s: Erik Duinslager