Misschien wisten zij alles

Toon Tellegen is een gelauwerd Nederlands schrijver, bekend van onder andere kinderboeken over de mier en de eekhoorn. Zijn kinderboeken worden ook door volwassenen gesmaakt en niet enkel omwille van de filosofische diepgang. Ze zijn gewoon ook heel leuk. Hij won meermaals de Zilveren Griffel, een van de belangrijkste literatuurprijzen voor Nederlandstalige jeugdliteratuur. In 1995 bracht hij Misschien wisten zij alles – 214 verhalen over de eekhoorn en andere dieren uit.  

Muzikale ode aan de schrijver

Op dat verhalenboek heeft Toon Tellegen-fan en regisseur Jan Schepens zich gebaseerd om een voorstelling te creëren voor de derdejaars studenten van het Koninklijk Conservatorium Brussel. Het moest een muzikale ode worden aan de schrijver, en dat is het minste wat er kan van gezegd worden. Diverse items lopen door elkaar in de voorstelling, waarbij de deelnemers ondertussen af en toe wisselen van personage. Zo is quasi iedereen wel eens de olifant, de krekel, de zwaan of een ander dier.

Het moest een muzikale ode worden aan de schrijver, en dat is het minste wat er kan van gezegd worden

Elk dier heeft zijn eigen specifieke eigenschappen en wordt bovendien ook nog benoemd met kleefstrips zodat het publiek de dieren goed kan herkennen. Het decor past perfect bij het absurde spel, ondersteund door zeer functionele projecties. Ook aan het licht is behoorlijk wat aandacht geschonken. Elke leerling heeft een eigen nummer mogen kiezen die gebracht wordt op het moment dat zijn/haar personage aan bod komt. Deze klas BA3 heeft zich al in positieve zin laten opmerken in Pippin (in regie van Jeroen Maes) en met hun bijdrage in Jekyll en Hyde. Maar wat zij hier laten zien is toch nog van een andere orde. Opvallend hoe sterk zij gegroeid zijn op een relatief korte periode, zowel in hun spel als vocaal. Sommigen bevestigen, sommigen laten voor de toekomst bemoedigende dingen zien en horen, en andere verbazen gewoon.

Opvallend hoe sterk zij gegroeid zijn op een relatief korte periode, zowel in hun spel als vocaal

Wat dansen betreft mag het wat meer zijn. Leuke choreografieën, maar een fijne uitvoering lijkt geen prioriteit te zijn. Afwerking is hier en daar een werkpuntje.Toch is het telkens genieten van de creativiteit, het gevoel voor humor en de timing die in elk individu van deze groep heerst. Dat leidt duidelijk naar een flinke dosis spelvreugde die zo typerend is voor deze klas en hen tot een hechte groep heeft gevormd. Met dit stuk en de manier waarop het gebracht is duik je zo het theater in. Een beetje meer lef in de nummerkeuze mag hier en daar, met misschien graag wat minder ballades, maar de zangkwaliteit is méér dan bevredigend. We horen in deze fase van hun opleiding geen oordeel te vormen wie beter of best is, maar het moet gezegd: de twee nummers van Queen zijn gewoon top.

Wie deze voorstelling nog kan meepikken moet het gaan zien. Wie te laat is: BA3 studeert volgend jaar af. Zij doen dat met hun eigen voorstelling en organiseren daarvoor een benefietconcert op 24 juni in de Kunstacademie van Zaventem. Ongetwijfeld de moeite. Reservatie: eigenwerk2019@gmail.com.

Door Jean-Paul De Corte

Foto’s: Sam De Maesschalk